اثرات عروقی وابسته و غیروابسته به اندوتلیوم فلاونوئید کوئرستین در آئورت سینه‌ای موش صحرایی دیابتی

سابقه و هدف: کوئرستین یکی از فلاونوئیدهای رایج مواد غذایی محسوب می‌شود که دارای اثرات متعدد و مطلوب بر سیستم قلب و گردش خون شامل گشاد کنندگی عروق مقاومتی و هدایتی می‌باشد. با توجه به این‌که در دیابت قندی تغییرات عملکردی اندوتلیوم، موجب افزایش پاسخ‌گویی عروقی به آگونیست‌های منقبض‌کننده می‌گردد، هدف تحقیق حاضر بررسی نقش اندوتلیوم در بروز اثرات گشادکنندگی عروقی کوئرستین در موش‌های دیابتی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، موش‌های صحرایی نر از نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (STZ) به‌صورت داخل‌صفاقی به میزان 60 میلی‌گرم بر کیلوگرم استفاده شد. میزان وزن و گلوکز سرم حیوانات در هفته قبل بررسی و در طی هفته‌های دوم و چهارم پس از بررسی اندازه‌گیری شد. بعلاوه پاسخ‌گویی انقباضی حلقه‌های آئورت سینه‌ای به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین و پاسخ نمونه‌ها به اثر گشادکنندگی کوئرستین پس از گذشت یک ماه ثبت شد. یافته‌ها: پس از گذشت 4 هفته، اضافه نمودن فلاونوئید کوئرستین به حمام بافتی از غلظت‌های 1/0 میکرومولار تا 10 میلی‌مولار به‌طور معنی‌دار موجب ایجاد یک پاسخ رلاکسیون وابسته به دوز در حلقه‌های پیش منقبض شده با نورآدرنالین و کلرور پتاسیم در هر دو گروه کنترل و دیابتی در نمو نه‌های دارای اندوتلیوم گردید (P<0.01). هم‌چنین با حذف مکانیکی اندوتلیوم حلقه‌های آئورتی نیز این پاسخ گشادشدگی بر اثر کوئرستین کاهش قابل ملاحظه‌ای را نشان داد، ولی در غلظت‌های برابر با یا بیش‌تر از 5/0 و 5 میلی‌مولار از کوئرستین به‌ترتیب در مورد نورآدرنالین و کلرور پتاسیم این وابستگی به اندوتلیوم مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: به‌طور کلی می‌توان گفت که فلاونوئید کوئرستین دارای اثرات گشادکنندگی عروقی وابسته و غیروابسته به اندوتلیوم می‌باشد که این به میزان غلظت فلاونوئید بستگی دارد.